26 september
2011
Energie
sparen dat lukt me even niet, want ik ben kotsmisselijk, spugen en niet goed
naar de toilet kunnen, dat gaat net even te lang duren, de dokter maar even
gebeld. Andere medicijnen tegen de misselijkheid gekregen. Spugen doe ik niet
meer, maar wel misselijk en geen ontlasting. Lig al de hele week op bed en
vrijdag is de dokter langs geweest en moet ik de medicijnen opvoeren en krijg 3
klisma’s. Tom zal ze geven en dat lukt hem goed, mijn mannetje. Maar nog geen
resultaat. Op zaterdagochtend een klein beetje, nu maar afwachten.
3 oktober
2011
Vandaag
afspraak bij dr. Smorenburg maar deze hebben we afgebeld. Ik ben te ziek om
heen te gaan.
4 oktober
2011
Na het twee
dagen zelf geprobeerd te hebben komt er nu een verpleegkundige die hogere
klisma’s gaat geven in de hoop dat dit wel gaat werken. Helaas werkt ook dit
niet voldoende en wordt er in overleg met dr. Munster besloten dat ik toch maar
weer opgenomen moet worden. In het ziekenhuis kunnen ze medicijnen geven via
infuus en hebben ze betere instrumenten om klisma’s te geven. Daar blijkt dat
ik ook weer enigszins uitgedroogd ben dus ook dat moet weer opgelost worden.
Het duurt een paar dagen voor de ontlasting weer opgang komt. De misselijkheid
blijft echter. Maar ik kan tenminste weer naar het toilet.
7, 8 en 9
oktober
Het was de
planning om dit weekend met Marc, Sandra en Tess naar Port Greve in Zeeland te
gaan. Mijn opname in het ziekenhuis en het feit dat ik geen energie heb
verstoort deze plannen.
10 oktober
2011
Ik mag weer
naar huis. Ik heb heel weinig energie. Ik eet weinig omdat ik me constant
misselijk voel. Ik heb wel zin in eten maar het wil er gewoon niet in. Kleine beetjes.
Kopjes bouillon en een broodje of een aardappeltje met een beetje groente. Het
is allemaal niet veel.
18 oktober
2011
De oncologie
verpleegkundige komt weer op bezoek. We hebben haar vanmorgen gebeld en ze
heeft direct tijd voor ons gemaakt. We maken ons zorgen over de constante
misselijkheid. Ze verteld ons dat dit één van de functies is van de lever en
dat door de tumor deze functie waarschijnlijk is uitgevallen. Ze adviseert via
de huisarts een medicijn te laten voorschrijven die dit tegen kan gaan.
19 oktober 2011
Vandaag komen
opa en oma met een busje bij mij op bezoek. Henny heeft dit kunnen regelen en
is ook mee. Ze is met de trein naar HHW gekomen. Ik ontvang ze in de woonkamer, zie
het niet zitten om 2 rolstoelen in de slaapkamer te hebben. Ik kom weinig in de
woonkamer af en toe een kwartiertje maar ik lig hoofdzakelijk in bed sinds ik
terug ben uit het ziekenhuis. Opa en oma blijven een half uurtje en gaan dan
weer terug naar huis. Ze beseffen echt niet dat ik ziek ben en alleen de grote
van de tv maakt indruk op ze. Aan het eind van de ochtend voel ik me weer heel
erg beroerd en in overleg met de vervangende huisarts wordt besloten dat ik
toch maar weer naar het MCA moet. Misschien dat ze daar iets tegen de
misselijkheid kunnen doen. De ambulance komt voorrijden omdat ik het momenteel
niet trek om met eigen vervoer naar Alkmaar te gaan. Op de afdeling Acute
Opname wordt er goed voor me gezorgd maar alle medicijnen die ik krijg werken
niet….. Na 48 uur moet ik hier weg en wordt ik overgeplaatst naar de afdeling
Oncologie.
23 oktober
2011
Vanmorgen na
overleg met dr. Visser besloten dat ik naar huis ga. De medicijnen tegen de
misselijkheid zijn gisteravond nog via
het infuus gegeven in de hoop dat dit beter zou werken dan de zetpillen maar
helaas ik merk geen verschil. Dan ben ik liever thuis in mijn eigen bedje bij
mijn mannetje dan in het ziekenhuis. De medicijnen heb ik in zetpilvorm
meegekregen en die voeg ik weer aan mijn verzameling toe.
25 oktober
2011
De scan-arts
is langs geweest. Hij heeft een gesprek gehad met Tom en mij. Daarna wilde hij
me apart spreken omdat hij de volle overtuiging wil hebben dat het echt mijn
eigen keuze is en niet door iemand aangepraat. Hij zal een rapport opstellen
voor de huisarts waarin hij geeft dat hij akkoord gaat met levensbeëindiging.
Dit akkoord van hem was wel heel confronterend. Tom en ik zijn in elkaars armen
in tranen uitgebarsten en hebben weer veel gepraat met elkaar.
26 oktober
2011
Vanmorgen
vroeg zijn Thierry en Jolanda weer geland in Nederland. Ze hebben vakantie
gehad in New York en ze komen straks langs. Tijdens hun bezoek belt dr. Munster
aan. Ze komt kijken hoe het gaat en beantwoord onze vragen. Zij zal de euthanasie
gaan uitvoeren die gepland staat op dinsdag 1 november in de avond.
27 oktober
2011
Vanmiddag
komt de uitvaartbegeleidster langs om de crematie en dergelijke te bespreken.
In grote lijnen weten Tom, ik en de kinderen al hoe ik ’t graag wil, dus dat
gaan we doorspreken.
30 oktober 2011
Rond 16:30
zijn alle kinderen gekomen. Iedereen zat gezellig op en rond mijn bed. Lekker
zelfgemaakte soep van Marc gegeten en over koetjes en kalfjes zitten keuvelen.
Ik heb iedereen een gouden sieraad uit laten zoeken als aandenken.
1 november 2011
De laatste
dag. Het is goed zo. Ik ga nu rusten. Liefs Lea
Geen opmerkingen:
Een reactie posten