Voordrachten..

Voordrachten

Lieve kinderen, familie, vrienden en alle andere aanwezigen.

We hebben een bijzondere week achter de rug. Na het overlijden van Lea dinsdagavond hebben we met ons allen vanaf woensdag elke dag koffie gedronken bij haar.

2011 hadden we bestempelt als ons jaar. Een jaar waarin we alle ellende die we hadden meegemaakt achter ons konden laten.

Na een geweldig 25 jarig huwelijksfeest samen met onze kinderen en de goede berichten van de oncoloog waren we er klaar voor.  Het heeft niet zo mogen zijn.

Want vandaag moeten we helaas afscheid nemen van mijn lieve, geweldige vrouw, moeder van onze kinderen en trotse oma.

Ik ontmoette haar op een avond als een toevalstreffer en we zijn sinds die tijd onafscheidelijk geweest.

We hadden het niet breed, onze deur stond voor iedereen open. Mede door haar toedoen kregen we al snel een hechte band met onze kinderen.

Lea was degene die mij overtuigde dat we een eigen huis moesten kopen en zo kwamen we in Heerhugowaard terecht. Door haar doorzettingsvermogen en haar werk bij Espec lukte het ons heel goed om het hoofd boven water te houden.

In Zuyderwaert heeft ze in vele functies gewerkt maar dreigde door gezondheidsklachten afgekeurd te worden. Dat was Lea’s eer te na. Via herscholing en cursus werd ze receptioniste en maakte deel uit van de ondernemingsraad.

Zij organiseerde onze vakanties, werd oppas oma en was geliefd bij iedereen.

In 1998 had ze een vooruitziende blik. Toen waren er al gezondheidsproblemen. Zij stelde voor een appartement te kopen en daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor.

We hebben samen vele gelukkige jaren gehad ondanks dat we wisten dat ze een zeer agressieve vorm van borstkanker had. Ze was niet klein te krijgen.

Dat zo velen hier zijn om afscheid van haar te nemen doet ons als familie erg veel. We zijn heel dankbaar voor uw komst. Ik wil afsluiten met het volgende:

Lieve Lea,

Ik denk steeds aan de momenten van ons samenzijn terug

Uren leken wel minuten, met jou ging de tijd zo vlug.

We deden van alles en leefden intens.

Jou bij me houden was mijn allergrootste wens

Zomaar uit het niets was je achter mij verschenen

Met een glimlach op je gezicht

Veel te snel ben je nu ook weer verdwenen, steeds verder uit het zicht

Lieverd we zullen je blijven herinneren als een geweldige moeder voor jouw en mijn kinderen.

Samen mochten we beleven hoe de liefde is bedoeld

Ik heb mijn hele hart aan jou gegeven, ik heb me nog nooit zo lekker gevoeld

Het is nog maar zo kort geleden dat je van ons bent heen gegaan

Maar dit kan ik je beloven

De naam Lea zal altijd in onze harten geschreven staan.

Tom

.....................................................................................................................................................

Lieve mamma,

Heel lang heb ik nagedacht over wat ik vandaag nog moet zeggen maar eigenlijk hebben we de laatste tijd alles al tegen elkaar gezegd.

Vandaag nemen we afscheid van je lichaam wat uiteindelijk moest opgeven tegen de rotziekte.

Afscheid nemen van jou zullen we echter nooit. Je zal bij ons allemaal tot ons eigen einde nog voortleven in onze harten en gedachten.

En zoals je wel kan zien aan de mensen en de bloemen hier zal dat bij velen het geval zijn.

Als wij het ooit moeilijk hebben zullen we ons kunnen optrekken aan de kracht die jij al die jaren hebt getoond. Ik ben verschrikkelijk trots op je.

Niet alleen omdat je zo hard hebt gevochten maar juist omdat je er ondanks de tegenslagen altijd voor iedereen bent geweest.

Eerst helemaal in je eentje voor mij en Marc-Paul en later voor ons allemaal. Tom, vier kinderen met aanhang en acht kleinkinderen, we waren allemaal even welkom en geliefd.

Ik ben trots op je besluit om met ons allemaal afscheid te nemen. Het was genoeg geweest, genoeg gevochten dit keer.

Samen met Tom, de liefde van je leven, moeten we vandaag gedag zeggen, maar ik weet dat je voor altijd bij ons zal zijn.

Thierry

Het is goed geweest

Het is goed geweest

Je kunt niet meer

Mijn hoofd begrijpt het wel

Maar mijn hart doet toch echt heel zeer

Ik geef zoveel om je

Maar je lijf kan het niet meer aan

Dus zal ik straks

Zonder jou verder moeten gaan

Geen spontane bezoekjes of etentjes meer

Dinsdag was de laatste keer

Ik wil je blijven knuffelen

Maar je voelt zo teer

Ik zal om je huilen

Schreeuwen en gillen

Want jou kwijt zijn

Is het laatste wat ik zou willen

Het is niet anders

Je bent zo rustig

De vechtlust is gestopt

De kwaliteit van leven is er niet meer

Het is genoeg

Dat weet ik wel

Toch ging het me allemaal

Veel te snel

Nooit zal ik jou vergeten

Je blijft altijd in mijn hart

Lieve Lea, dank voor alles

Ik hou van jou

Yvonne

..................................................................................................................................................

Lieve Lea,

Respect is het woord waar ik mee wil beginnen. Dat is wat ik in de loop der jaren veel voor je heb gekregen. Wat heb jij voor doorstaan in de afgelopen jaren.

En elke keer dat je het ons vertelde dat je weer die rot ziekte terug had gekregen, dacht ik dat jullie wereld in zou storten. Maar nee, jij bleef altijd positief en ging er met veel kracht en moed tegen in, om weer te proberen dit gevecht te winnen.

Je bent altijd open geweest, over alles, tegen ons allemaal. Het werd niet verzwegen. Nee, alles werd ons meteen verteld hoe de vork in de steel zat en wat de verwachtingen waren.

Daarvoor krijg je van mij, mijn diepste respect.

Lea, ik wil je bedanken voor de mooie en gelukkige jaren die je pappa hebt gegeven. Jullie waren een mooi stel samen. Jullie hebben bijna alles gezien wat jullie wilden zien. Mooie reizen, naar mooie plekken. Want reizen daar hield je van. De leukste vakanties, voor een sportprijs, haalde je gewoon van de voorpagina van de Telegraaf uit een advertentie die ik nooit tegen kom. Dat tekent voor wie je was. Een echte regeltante.

Jullie 25 jarig huwelijksfeest en het weekendje in Apeldoorn met de sneeuw en het gezellig met zijn allen bij elkaar zijn. Je hebt er van genoten en wij allemaal ook.

Lea, ik wil je bedanken voor de jaren dat je een lieve echte trotse oma bent geweest voor Zeb en Milan. Want dat was je echt voor de jongens, een oma.

Lea, ik ben blij dat we de afgelopen weken op deze wijze afscheid van elkaar hebben kunnen nemen. Dat je tot het laatst de regie in handen hebt genomen, in overleg met pappa en met ons en zo je eigen afscheid hebt kunnen regisseren. Dat was echt jou ding en dat heb je tot het laatst gedaan. Nogmaals respect.

Lea, ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je naar verlangde. Maak je geen zorgen, wij zijn er voor pappa.

Ik wil afsluiten met een gedicht wat is getiteld:

Geen woorden voor:

Er zijn geen woorden voor een ziekte

Van wie je weet, ze redt het niet

Je streelt haar wang en ziet haar ogen

En je bent bevangen door verdriet

Toch ben je dankbaar voor haar einde

Dat na zoveel moedig strijden kwam

Omdat het niet alleen haar leven

Maar ook haar lijden overnam.

Lieve Lea, dikke kus.

Rick

Een palmenstrand en een blauwe zee, je gaf dit magneetplaatje met de tekst 5 september 2007, Lea 60 jaar bij je afscheid van Zuyder Waert. Het heeft jaren aan mijn koelkast gehangen. Je nam afscheid van Zuyder Waert om te gaan genieten van de OBU samen met Tom. Je was bij ons de spil in het web, receptioniste, aanspreekpunt voor iedereen, vraagbaak en ook praatpaal voor familie, voor leuke maar vooral als familie het moeilijk had en een luisterend ook zocht. Je was een echte Zuyder Waerder, hart voor de zaak.

Je hebt maar kort van je OBU kunnen genieten, het was je zo gegund. Je hebt nu geen pijn meer, maar wij zijn je kwijt, je blijft in onze gedachten, dat altijd.

Maar eens kom ik je weer tegen op dat palmenstrand en bij die blauwe zee.

Carla.