Nu komen we
aan het punt waar dit hele verhaal omdraait, het begint in
1982 (eerst nog
wat vooraf ging)
Zo ongeveer
carnaval februari-maart 1982 staat ineens mijn wereld op zijn kop (in positieve
zin). Het wordt wel een gedenkwaardig jaar en het begon zo. In die tijd ging ik
samen met vriendin Hennie op donderdagavond naar een club voor alleenstaanden.
Op een
donderdagavond was ik er helemaal klaar voor, opgetut en oppas voor de jongens geregeld. Maar
Hennie had geen zin en ben ik toch maar alleen gegaan, ze vertoonden een film
over Texel en zijn er altijd wel mensen om mee te kletsen. Op het moment dat ik
binnenkwam, wat aan de late kant, zag ik dat er een nieuweling was, degene , die
daar de leiding had was druk doende om indruk te maken. Toen er pauze was en we
een drankje gingen drinken, stond daar ook Tom (de nieuweling) met een flesje
bier, maar er was geen opener, ik zei dan doe je het toch met je tanden en het
antwoord was kan jij nog doen, je hebt je eigen tanden nog. Met die woorden
opende de hemel zich en wisten we wat
liefde op het eerste gezicht was, pats, boem.
De film hebben we niet afgezien en zijn met z’n tweetjes naar het café van Cor
Wittebrood in Hoefplan gegaan, hand in hand aan de bar gezeten en de vonken
vlogen er vanaf, maar het was nog niet een happy end.
Tom woonde een
poosje op zichzelf en had geen gesprek
met zijn kinderen Yvonne en Rick gehad en daar waren thuis problemen mee en hij
ging terug om te kijken of er nog iets goed te maken was en de berichten die ik
kreeg waren, dat ze in therapie waren en dat het goed ging. Dus moest ik mijn
leven weer oppakken en ging weer daten bij de club, waar ik een zielsverwant vond,
daar ga ik niet verder op in, doet ook niet ter zake.
Eind 1982 zocht Tom weer
contact, het hele verhaal klopte niet en hij woonde alweer een poosje op
zichzelf. Zo hebben we het contact weer langzaam opgebouwd en zijn in de zomer
van 1983 met de jongens op vakantie gegaan naar de Franse Alpen. We woonden
toen al een tijdje samen.
In 1984 zijn we voor het eerst met de caravan van
Deet Gelmers op de camping Den Osse in
Zeeland gaan staan. Daar hebben we 5 seizoenen geweldige vakanties gehad in
onze eigen opgeknapte caravan. Ook kwam Yvonne
bij ons wonen en moesten we wel een eigen stekje voor haar maken. We
werkten hard om het een klein beetje beter te krijgen op financieel gebied,
maar daar heb je wel een lange adem voor nodig. Alles verliep zo met ups en downs, maar we zijn een heel gelukkig gezinnetje .
...............................................................................................................................................
Tot op een ochtend in januari 1985 iets heel
vervelends gebeurde en de aanleiding is voor dit dagboekje. Tom ging ‘s morgens
naar zijn werk, de jongens hadden nog vrij van school, dus kon ik nog lekker
even blijven liggen en trok het kussen nog even lekker in mijn nek , toen voelde
ik een bultje in mijn borst. Mijn eerste reactie was, nog even niets tegen Tom
zeggen, maar gezien de achtergrond in onze familie, de jongste zus van mijn
moeder was op 47-jarige leeftijd overleden aan borstkanker en haar middelste zus
was inmiddels ook al een borst kwijt, heb ik Tom toch maar op zijn werk gebeld
en hebben we besloten meteen de huisarts te bellen en dan gaat het hele circus
draaien eerst worden er foto’s gemaakt
en moet je voor de uitslag bij dr. Smook komen. Hij is recht door zee en het
eerste wat hij liet zien waren de foto’s en vertelde er meteen bij dat het
kwaadaardig was en wat ik wilde, borst-besparend of amputatie daar mocht ik wel
even over na denken.
Het enige wat ik wilde was overleven, ik had net de liefde
van mijn leven gevonden en had nog 2 jonge kinderen in huis en ook Yvonne had
haar stekje gevonden bij ons, dus knokken maar met z’n allen. Toen we thuis kwamen
zijn we meteen informatie gaan vragen bij het KWF en kregen al snel folders in
huis en hebben toen gekozen voor borst-besparende operatie. Al vrij snel door
Dr. Smook geopereerd en verbleef ik 10 dagen in het ziekenhuis, wat erg zwaar was
voor Tom, de jongens en Yvonne. De kinderen waren nog zo jong en begrepen niet
helemaal wat er aan de hand was. Ook voor Tom en mij was het een heel
vervelende tijd, want je bent net samen een gezinnetje aan het opbouwen en dan krijg
je heel wat voor de kiezen en moet ik het zelf ook nog een plekje geven. Tom
werkte ook nog volop en verdeelde de tijd tussen ziekenhuis en thuis, ook
Yvonne droeg haar steentje bij. Ik moest na de operatie 6 weken lang bestraalt
worden in het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Elke werkdag met
een taxi heen en terug. Veel wachten en wachten op andere patiënten, zeer
vermoeiend. Er gebeurde ook nog iets op de ochtend dat ik thuis kwam uit het
ziekenhuis. De politie belde of onze jongens wel verteld hadden, dat ze betrapt
waren op het stelen van een gummetje bij de Hema, maar waren aangehouden bij V & D, daar wisten we niets van. Dat hadden
ze natuurlijk niet verteld, ze mochten niet alleen in de stad komen, maar waren
toch met een vriendje (Robin) daar heen gegaan. De politie maakte er geen werk
van, maar is het wel raar als je net uit het ziekenhuis komt. Ik weet alleen
niet meer welke straf ze hebben gehad.
Zo weer even terug naar de bestralingen, want
toen die achter de rug waren moest ik nog 48 uur naar het AVL in quarantaine voor een iridium
bestraling. Dat gebeurd met 2 naalden door je borst gevuld met radio-actieve
stof en mocht er maar heel zelden iemand op bezoek komen en zag ik ook bijna
geen verpleging. Ik had alles op mijn kamer van toilet tot tv, 48 uur was best
uit te houden daarna was de behandeling klaar en bleef ik onder controle bij
het MCA.
1985 werd een roerig jaar, maar we pakten het leven weer op, want de behandelingen waren goed aangeslagen. In de zomer, we stonden nog op de
camping, besloten we na de enthousiaste verhalen van vrienden, Pim en Rineke, te
gaan kijken of we een huis konden kopen, dat werd uiteindelijk rondkijken in
Heerhugowaard. We zijn beland in de Pallaslaan 12, maar er moest toch nog veel
aan gewerkt worden. Op 13 december 1985 zijn we verhuisd, maar er stond meer op
het programma, want 30 december 1985 zijn we getrouwd. Helaas was Tom zijn zoon
daar niet bij aanwezig, maar alles is later goed gekomen en herstelde het
contact met Rick. Yvonne ging niet mee verhuizen naar de Pallaslaan en ging met
haar vriendje Bas samen wonen in Heiloo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten